stłumienie

rzeczownik

tłumić

czasownik

ersticken *
- tłumić, dusić [przechodni] [+SEIN]
unterdrücken *
- tłumić, zdusić (np. bunt, emocje) [przechodni] [+HABEN] [czasownik nierozdzielnie złożony]
dämpfen *
- tłumić, osłabiać [przechodni] [+HABEN]
  Niemand kann meine Euphorie dämpfen. (Nkit nie może stłumić mojej euforii.)
drosseln
- dławić, dusić, tłumić [przechodni] [+HABEN]
niederschlagen *
- tłumić (np. manifestację) [czasownik rozdzielnie złożony]
verschlucken
- tłumić, powstrzymywać [przechodni] [+HABEN]
abwürgen
- przerywać, kończyć, tłumić (np. opór) [przechodni] [+HABEN] [czasownik rozdzielnie złożony]
abdämpfen
- tłumić, amortyzować [przechodni] [+HABEN] [czasownik rozdzielnie złożony]
niederzwingen
dämmen
- tamować, izolowac, tłumić [przechodni] [+HABEN]
niederwerfen
- powalać, zwalać z nóg, rzucać na ziemię, tłumić [przechodni] [+HABEN] [czasownik rozdzielnie złożony]
abtöten
- zabijać, tłumić (np. emocje) [przechodni] [+HABEN] [czasownik rozdzielnie złożony]